پی‌نویس‌های قسمت هفتم «ابرقدرت ریاکار» نوشته‌ی میشائیل لودرس که در پادکست بیبلیوکست منتشر شده است و می‌توانید آن را از اینجا بشنوید:
۱… برژینسکی در این دکترین می‌گوید «برای اجتناب از سوء تفاهم موضعمان را شفاف بیان کنیم: هرگونه تلاشی از سوی قدرت دیگری برای به دست گرفتن کنترل خلیج فارس، از سوی ما به عنوان حمله به منافع حیاتی ایالات متحده تلقی خواهد شد. چنین تهاجمی باید با استفاده از همه‌ی ابزارهای لازم، از جمله خشونت نظامی، دفع شود.»
نقل قول از:
https://millercenter.org/the-presidency/presidential-speeches/january-23-1980-state-union-address
۲… تنها بریتانیا بود که پایبند به سنت تزلزل ناپذیر در کنار آمریکایی‌ها ماند. نخست وزیر تونی بلر به بوش اطمینان می‌داد: «من در کنار شما خواهم بود، هر اتفاقی هم که بیفتد.»
نقل قول از توماس میچل: جاسوسی که تلاش کرد از جنگی جلوگیری کند. کاترین گان و دسیسه‌ی تصویب تهاجم به عراق، لندن ۲۰۱۹، ص.۳
Thomas Mitchell: The Spy Who Tried To Stop A War. Katharine Gun and the Secret Plot to Sanction the Iraq Invasion, London 2019, S. 3
۳… در این «تفهیم‌نامه‌ی کوزا»، که نگارنده‌اش آن را «به کلی سری» طبقه‌بندی کرده بود، به همکاران بریتانیایی اطلاع داده شده بود که NSA «حجم عظیمی از اقدامات، به خصوص علیه اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد (UNSC) صورت می‌دهد (به جز ایالات متحده و بریتانیا طبیعتا)»
متن کامل تفهیم‌نامه در همانجا قابل مطالعه است، ص.۷
۴… «راستش را بخواهید این فکر که این ایمیل را به خارج انتقال بدهم از همان اولین باری که خواندمش به ذهنم رسید، ولی آن زمان هنوز تصمیم نگرفته بودم…»
همه‌ی نقل قول‌های گان همانجا ص.۱۶ به بعد
۵… این افشاگری درست در زمانی رخ می‌دهد که دیپلمات‌های کشورهای مربوطه از ٬خصومت‌آمیز بودن٬ اقدامات ایالات متحده در روزهای گذشته گلایه داشتند. هدف از این کار اجبار آن‌ها به همراهی (در پرونده‌ی عراق) حتی با استفاده از تهدید بوده است.» به خصوص تهدیدهای اقتصادی.
گاردین، ۲ مارس ۲۰۰۳: افشا شد: حقه‌های کثیف ایالات متحده برای بردن رأی‌گیری بر سر جنگ عراق؛
Revealed: US dirty tricks to win vote on Iraq war
نکته: آبزرور به صورت هفتگی یکشنبه‌ها منتشر می‌شود در حالی که گاردین یک روزنامه است. هر دو آن‌ها در یک انتشارات منتشر می‌شوند. ولی آرشیو محتوای هر دو در اینترنت تحت نام گاردین ذخیره می‌شود.
۶… «من دروغگوی خوبی نیستم و تلاش می‌کنم انسان صادقی باشم. اگر به دروغ گفتن ادامه می‌دادم، ناصادق می‌بودم، مثل آن‌ها. من فقط از وجدانم پیروی کردم. و وجدانم واقعا اعصاب خرد کن است.»
نقل قول از میچل، همان، ص.۳۸
۷… کمیسری که او را بازجویی می‌کرد از او پرسیده بود که چرا این کار را کرده و تأکید کرده بود: «شما برای دولت بریتانیا کار می‌کنید.»
و پاسخ شنیده بود : «نه. من برای مردم بریتانیا کار می‌کنم. من اطلاعات سرویس‌های مخفی گردآوری نمی‌کنم تا دولت بتواند با آن‌ها به مردم بریتانیا دروغ بگوید.»
نقل قول از گاردین، ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹: افشاگر جنگ عراق، کاترین گان: «حقیقت همیشه مهم است»؛
Iraq war whistleblower Katharine Gun: ‹Truth always matters›
۸… تازه پس از آن که آبزرور در روز ۹ مارس در مقاله‌ی دیگری بلاتکلیفی به وجود آمده در سازمان ملل در پی رسوایی شنود را شرح داد و این ظن تقویت شد که علاوه بر سازمان ملل، مخالفان جنگ عراق در سرتاسر جهان، حتی پاپ، شنود می‌شدند، موضوع در رسانه‌های آمریکایی هم مطرح شد. روایت غالب: سر و صدای بیخودی، همه جا از سوی سرویس‌های مخفی شنود می‌شود.
قس. اینترسپت، ۳۱ آگوست ۲۰۱۹: بهترین فیلم ساخته شده درباره‌ی حقیقت پشت جنگ عراق «اسرار رسمی» است؛
The Best Movie Ever Made About The Truth Behind The Iraq War Is «Official Secrets»
۹… مقاله‌ی آبزرور از دنیل السبرگ هم نقل قول می‌کرد، کسی که در سال ۱۹۷۱ اوراق محرمانه‌ی پنتاگون را درباره‌ی اعمال غیرقانونی وزارت دفاع و کاخ سفید در جنگ ویتنام درز داده بود. از نظر او افشاگری‌های گان «در زمان درست صورت گرفته‌اند و بالقوه از اوراق پنتاگون هم مهمتر هستند.»
نقل قول از میچل، همان، ص.۷۴
۱۰… همزمان با آغاز دادرسی در لندن، در ۱۹ ژانویه‌ی ۲۰۰۴، هربرت نوشت: «کاترین گان ذات واقعی دمکراسی را به وضوح بهتر از تونی بلر درک کرده است: در نتیجه این کاترین گان است که مجازات می‌شود… اینجا از جنایتکاری بدنام حرف نمی‌زنیم. از کسی حرف نمی‌زنیم که اصول دمکراسی را تضعیف کرده است، اصولی را که جرج دبلیو بوش و تونی بلر مدام حق به جانب از آن‌ها دم می‌زنند در حالی که زیر پایشان می‌گذارند. خانم گان دقیقا به این اصول معتقد است و آنقدر جرأت داشته که از آن‌ها بر اساس باورهای خودش دفاع کند.»
نیویورک تایمز، ۱۹ ژانویه ۲۰۰۴: یک وجدان تنها در برابر حکومت؛
A Single Conscience V. the State
۱۱… در ۳۰ ژانویه‌ی ۲۰۰۳ او کتبا به نخست وزیر بلر اطلاع داده بود که قطعنامه‌ی فعلی سازمان ملل، قطعنامه‌ی ۱۴۴۱ درباره‌ی بازرسی تسلیحاتی در عراق، «اجازه‌ی به کار گیری خشونت نمی‌دهد»؛ برای این کار قطعنامه‌ی دیگری لازم است – که پیشتر شرح داده شد. اما پس از سفری به واشنگتن گلداسمیت موضعش را تغییر داد و در ۷ مارس اعلام کرد که یک قطعنامه‌ی دیگر سازمان ملل لزوما نیاز نیست، ولی خطر شکایت از بریتانیا در یک دیوان کیفری بین المللی وجود دارد. در روز ۱۷ مارس، در آستانه‌ی آغاز جنگ، او به بلر نوشت که یک تهاجم اساسا «مطابق قانون» است، حتی بدون قطعنامه‌ی دومی از سوی سازمان ملل.
قس. گاردین، ۳۰ ژوئن ۲۰۱۰: گزارش شیلکو: اوراق جنگ عراق هشدار لرد گلداسمیت به تونی بلر را ثابت می‌کنند؛
Chilcot inquiry: Iraq papers show Lord Goldsmith’s warning to Tony Blair
