پی‌نویس‌های قسمت نوزدهم «امپراتوری USA» نوشته‌ی دانیله گانزر که در پادکست بیبلیوکست منتشر شده است و می‌توانید آن را از اینجا بشنوید:
۳۰۱. گریسون بعدها نوشت: «در آغاز تحقیقات فقط ظن آن داشتم که سرویس‌های مخفی به گونه‌ای در سوء قصد دخیل بوده‌اند، ولی نمی‌دانستم کدام سرویس یا سرویس‌ها. ولی به مرور زمان و با پیدا شدن سرنخ‌های بیشتر، شواهد مدام بیشتر و بیشتر به سوی سیا دلالت می‌کردند.»
جیم گریسون: چه کسی به جان اف کندی شلیک کرد؟ (گوستاو لوبه ۱۹۹۲)، ص.۲۱۴
Jim Garrison: Wer erschoss John F. Kennedy? (Gustav Lübbe 1992), S. 214.
۳۰۲. دادستان ناحیه‌ای گریسون گفت: «من تقریباً یقین دارم که لی هاروی اوزوالد در 22 نوامبر 1963 حتی یک گلوله هم شلیک نکرده بود. تست منفی نیترات، عملکرد ضعیف او به عنوان تیرانداز در نیروی دریایی، شخصیت نه چندان تهاجمی او و کیفیت پایین تفنگ مانلیشر-کارکانو… همگی بر این صحه می‌گذارند که او کسی را به قتل نرسانده، بلکه تنها همانگونه که خود ادعا می‌کرد برایش پاپوش درست کرده بودند.»
جیم گریسون: چه کسی به جان اف کندی شلیک کرد؟ (گوستاو لوبه ۱۹۹۲)، ص.۲۵۶
Jim Garrison: Wer erschoss John F. Kennedy? (Gustav Lübbe 1992), S. 256.
۳۰۳. جان نیکولز، دانشیار آسیب شناسی دانشگاه کانزاس، فیلم زاپرودر را به دقت بررسی کرده و به عنوان کارشناس در دادگاه اظهار داشت: «پس از مشاهده‌ی تمامی اسلایدها، عکس‌ها و فیلم زاپرودر به این نتیجه رسیدم که یک شلیک از روبرو را نشان می‌دهند.» علاوه بر آن از پشت سر نیز به کندی تیراندازی شده بود. این یعنی که تیراندازانی از موقعیت‌های مختلف رئیس جمهور را هدف قرار داده بودند که در نتیجه روایت مجرم دیوانه‌ی تکرو دیگر باورپذیر نیست.
جیم گریسون: چه کسی به جان اف کندی شلیک کرد؟ (گوستاو لوبه ۱۹۹۲)، ص.۲۰۶
Jim Garrison: Wer erschoss John F. Kennedy? (Gustav Lübbe 1992), S. 206.
۳۰۴. کرنشاو در این باره گفت: «برای ما کسب و کار طبابتمان زیاده عزیز بود.» تازه در 1992 بود که او دانسته‌های خود را علنی کرده و در کتابی اعلام کرد که گزارش کمیسیون وارن را «یک افسانه» می‌داند، «توهینی تمام و کمال به شعور ملت آمریکا». مردم آمریکا از مواجهه با حقیقت طفره می‌رفتند زیرا حقیقت زیاده از حد دردناک بود. به گفته‌ی کرنشاو: «افرادی از درون حکومت ما رئیس جمهور ایالات متحده را ترور کردند. این یک کودتا بود.»
چارلز کرنشاو: جی‌اف‌کی. توطئه‌ی سکوت (هاینه ۱۹۹۲)، ص.۱۷، ۱۸، ۱۳۵، ۱۳۶ و ۱۷۱
Charles Crenshaw: JFK. Verschwörung des Schweigens (Heyne 1992), S. 17, 18, 135, 136 und 171.
۳۰۵. به گفته‌ی استون «JFK این ادعا را مطرح می‌کند که توطئه‌ای در سطوح بالای محافل حکومتی صورت گرفته بود که سیا و FBI نیز» در آن مشارکت داشتند. «آن‌ها همگی در خدمت مجموعه‌ی صنایع نظامی بودند که رئیس جمهور آیزنهاور درباره‌اش به ما هشدار داده بود.» کندی به این دلیل ترور شد که خواهان جنگ با ویتنام و کوبا نبود و «قصد داشت در مسیر سیاست خارجی آمریکا تغییری اساسی ایجاد کند.»
فلچر پراوتی: JFK. سیا، جنگ ویتنام و قتل جان اف کندی (زولنای ۱۹۹۳)، مقدمه‌ی اولیور استون، ص.۳۰
Fletcher Prouty: JFK. Der CIA, der Vietnamkrieg und der Mord an John F. Kennedy (Zsolnay 1993), Vorwort von Oliver Stone, S. 30.
۳۰۶. دادستان ناحیه‌ای جیم گریسون نیز بر همین عقیده بود. «من فکر می‌کنم در 22 نوامبر 1963 در دیلی پلازا در دالاس یک کودتا رخ داد. من معتقدم این کودتا از مدت‌ها قبل از سوی ضدکمونیست‌های تندرو در سرویس‌های مخفی ایالات متحده برنامه‌ریزی و مقدماتش فراهم شده بود. به احتمال بسیار زیاد بدون مجوز رسمی، توسط افرادی از درون دم و دستگاه عملیات‌های مخفی سیا و همدستان غیرحکومتی دیگر اجرا شده است. لاپوشانی آن نیز به عهده‌ی افرادی همفکر در FBI، سرویس مخفی، پلیس دالاس و ارتش بود. هدف از این کودتا ممانعت از آن بود که کندی به تنش‌زدایی با اتحاد جماهیر شوروی و کوبا دست یافته و به جنگ سرد خاتمه دهد.»
جیم گریسون: چه کسی به جان اف کندی شلیک کرد؟ (گوستاو لوبه ۱۹۹۲)، ص.۳۵۱
Jim Garrison: Wer erschoss John F. Kennedy? (Gustav Lübbe 1992), S. 351.
۳۰۷. هنگامی که انتقادها به گزارش وارن و نظریه‌ی مجرم دیوانه‌ی تکرو مطرح شده در آن مدام با صداهای بلندتری مطرح می‌شدند، سیا به فرمان رئیس ریچارد هلمز در ژانویه‌ی ۱۹۶۷ یادداشت سه صفحه‌ای محرمانه‌ای به همه‌ی پایگاه‌های سیا در سرتاسر جهان فرستاد که توصیه می‌کرد همه‌ی فرضیه‌های در مغایرت با گزارش وارن را به عنوان تئوری توطئه‌های احمقانه بی‌اعتبار کنند. یادداشت سیا با عنوان «دفاع در برابر نقد گزارش وارن» در آن زمان محرمانه بود. امروز اما رسما منتشر شده و هر کسی می‌تواند آن را بخواند.
رالف مک‌گی: فریب مرگبار. ۲۵ سال زندگی من در سیا (اوشن پرس ۱۹۸۳) تقدیم‌نامه
Ralph McGehee: Deadly Deceits. My 25 Years in the CIA (Ocean Press 1983) Widmung.
۳۰۸. همه‌ی تئوری‌های توطئه‌ی مربوط به قتل کندی باید با این استدلال‌ها رد می‌شدند: تمامی تئوری‌های توطئه از سوی کمونیست‌ها پخش می‌شوند. نظریه‌پردازان توطئه تصمیم خود را گرفته بودند پیش از آنکه حقایق مشخص شده باشند. نظریه‌پردازان توطئه به دنبال منافع سیاسی یا مالی هستند. تحقیقات نظریه‌پردازان توطئه نادقیق هستند. یک توطئه‌ی بزرگ را هرگز نمی‌توان مدتی طولانی مخفی نگاه داشت. مرگ شاهدان مهم علل طبیعی داشته است.
سیا: دفاع در برابر نقد گزارش وارن، ۴ ژانویه ۱۹۶۷
CIA: Countering Criticism of the Warren Report, 4. Januar 1967.
۳۰۹. خبرنگار آلمانی ماتیاس بروکرز توضیح می‌دهد: «این فرمان به همراه دستورالعمل‌های مربوطه و راهنمای استدلال، سنگ بنای بازتفسیر عبارت در اصل خنثای ٬تئوری توطئه٬ به عنوان واژه‌ای با بار منفی را نهاد که ترس و اضطراب ایجاد می‌کند و از آن زمان به عنوان ابزاری برای کنترل و تربیت افکار عمومی کاربرد دارد.» ماتیاس بروکرز خاطر نشان می‌سازد: «البته که هیچ‌کس نمی‌تواند وجود توطئه‌های واقعی را منکر شود.» ولی بر اساس دستورالعمل سیا «پرسش‌های معقول درباره‌ی اعلانات رسمی بزه فکری اعلام می‌شوند که باید از افکار عمومی در برابرشان محافظت کرد».
ماتیاس بروکرز: کودتا در آمریکا (وستند ۲۰۱۳)، ص.۱۶۸
Mathias Bröckers: Staatsstreich in Amerika (Westend 2013) S. 168.
۳۱۰. دقیقاً مطابق میل سیا در ویکیپدیا ادعا می‌شود: «منتقدان فرضیه‌ی مجرم تکرو شواهد و استدلال‌های متعددی ارائه کرده‌اند مبنی بر اینکه اوزوالد نمی‌توانسته مجرم یا دستکم تنها مجرم باشد. ولی موفق نشده‌اند بر فرضیه‌ی جایگزین منسجمی توافق کنند که پاسخ‌هایی منطقی‌تر از گزارش وارن به پرسش‌های طرح شده به دست دهد.»
دانشنامه‌ی برخط ویکیپدیا: مدخل «سوء قصد به جان اف کندی». مشاهده در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۹
Online-Lexikon Wikipedia: Artikel »Attentat auf John F. Kennedy«. Abgerufen am 16. September 2019.
۳۱۱. همسرش، کلاور دالس، برای همسر سرد و جاه‌طلب خود یک اسم مستعار داشت: «کوسه». البته که آلن دالس هرگز با او درباره‌ی عملیات‌های محرمانه‌ی ترور گفتگو نمی‌کرد. در دفتر خاطراتی که برای فرزندانش به جا گذاشت، کلاور دالس نوشته است: «همسرم با من صحبت نمی‌کند. نه اینکه تنها در مورد کارش با من حرف نزند، او درباره‌ی هیچ چیز با من حرف نمی‌زند.»
دیوید تالبوت: صفحه شطرنج شیطان. سیا، آلن دالس و ظهور دولت مخوف آمریکا (وستند ۲۰۱۶)، ص.۱۳، ۴۴، ۱۱۶ و ۲۲۰
David Talbot: Das Schachbrett des Teufels. Die CIA, Allen Dulles und der Aufstieg Amerikas unheimlicher Regierung (Westend 2016), S. 13, 44, 116 und 220.
۳۱۲. آلن دالس انسانی خونسرد و حسابگر بود و دوست داشت خود را در قامت یک استاد شطرنج ببیند. از عملیات‌های ترور نیز حمایت می‌کرد اگر به او در رسیدن به اهدافش کمک می‌کردند. چنان که تالبوت می‌نویسد «او استاد اعمال شومی بود که امپراتوری‌ها مطالبه می‌کنند» و «به شخصه توانایی شقاوتی عظیم داشت».
دیوید تالبوت: صفحه شطرنج شیطان. (وستند ۲۰۱۶)، ص.۱۴
David Talbot: Das Schachbrett des Teufels (Westend 2016), S. 14.
۳۱۳. دادستان ناحیه‌ای گریسون تصمیم گرفت از آلن دالس در این باره بازجویی کند و احظاریه‌ای به واشنگتن فرستاد. ولی احظاریه در آنجا متوقف شد. گریسون به یاد می‌آورد: «اندکی بعد نامه‌ای کوتاه از وزیر دادگستری ایالات متحده در واشنگتن دریافت کردم که به من اطلاع می‌داد که که از تحویل احظاریه به آقای دالس جلوگیری کرده است.»
جیم گریسون: چه کسی به جان اف کندی شلیک کرد؟ (گوستاو لوبه ۱۹۹۲)، ص.۲۳۶
Jim Garrison: Wer erschoss John F. Kennedy? (Gustav Lübbe 1992), S. 236.
۳۱۴. پس از تهاجم به خلیج خوک‌ها، رئیس جمهور اسبق ترومن این مسأله را با نویسنده‌ای با نام مرل میلر در میان گذاشت که از تأسیس سیا پشیمان بود. ترومن گفت: «فکر می‌کنم این کار اشتباه بود. اگر می‌دانستم چه اتفاقی می‌افتد، هرگز این کار را نمی‌کردم.» تحت ریاست جمهوری آیزنهاور و ریاست آلن دالس، سیا از کنترل خارج شده بود. ترومن با نگرانی اظهار کرد که مردانی بی‌رحم در سیا «به دولتی مستقل و البته به کلی سری تبدیل شده‌اند. آن‌ها به هیچ کس پاسخگو نیستند. در جامعه‌ای دمکراتیک این موضوع بسیار خطرناک است.»
دیوید تالبوت: صفحه شطرنج شیطان. (وستند ۲۰۱۶)، ص.۵۱۷
David Talbot: Das Schachbrett des Teufels (Westend 2016), S. 517.
۳۱۵. خبرنگار آمریکایی، تالبوت، یقین دارد که رئیس اسبق سیا نقشی محوری در قتل رئیس جمهور ایفا کرده و تیمی را علیه کندی به کار گرفته که برای قتل رهبران کشورهای خارجی تشکیل داده بود. تالبوت قادر به ارائه‌ی مدرکی قطعی، مثلاً نامه‌ای از آلن دالس به یک کارمند سیا که در آن فرمان قتل کندی را صادر کرده باشد، نیست زیرا چنین نامه‌ای احتمالاً اصلاً وجود ندارد. اگر آلن دالس فرمان قتل رئیس جمهور را داده باشد، باهوش‌تر از آن بود که آن را مکتوب کند.
دیوید تالبوت: صفحه شطرنج شیطان. (وستند ۲۰۱۶)، ص.۱۷
David Talbot: Das Schachbrett des Teufels (Westend 2016), S. 17.
۳۱۶. بیش از ۵۰ سال پس از ترور باید در سال ۲۰۱۷ با به پایان رسیدن دوره‌ی محرمانگی همه‌ی پرونده‌های سری درباره‌ی سوء قصد به کندی منتشر می‌شدند. ولی سیا از حق وتو خویش استفاده کرد و همه‌ی پرونده‌ها منتشر نشدند. نویه تسوریشر تسایتونگ نوشت: «سرویس مخفی برون‌مرزی ایالات متحده، سیا، به دولت توصیه کرد که بخشی از اسناد همچنان محرمانه باقی بمانند.» رئیس جمهور دونالد ترامپ این توصیه‌ی سیا را که FBI نیز از آن حمایت می‌کرد پذیرفت. از این رو تا به امروز نیز پرونده‌های مهمی درباره‌ی قتل رئیس جمهور کندی مهر و موم شده باقی مانده‌اند که این امر مانع از آشکار شدن همه‌ی ابعاد این جنایت بی‌رحمانه می‌شود.
تنها بخشی از پرونده‌های محرمانه درباره‌ی ترور کندی منتشر می‌شوند. نویه تسوریشر تسایتونگ، ۲۷ اکتبر ۲۰۱۷
Geheimakten über Kennedy-Attentat doch nur teilweise veröffentlicht. Neue Zürcher Zeitung, 27. Oktober 2017.
