پی‌نویس‌های قسمت هجدهم «امپراتوری USA» نوشته‌ی دانیله گانزر که در پادکست بیبلیوکست منتشر شده است و می‌توانید آن را از اینجا بشنوید:
۲۹۱. چنان که دکتر کرنشاو می‌گوید: «اگر کالبدشکافی در پارکلند انجام می‌شد، سؤالات بیشتری مطرح می‌شدند و عکس‌های کالبدشکافی روایت متفاوتی را ثبت می‌کردند، روایتی که تحقیقات را به سمت و سویی دیگر هدایت می‌کرد.»
چارلز کرنشاو: جی‌اف‌کی. توطئه‌ی سکوت (هاینه ۱۹۹۲)، ص.۱۱۲، ۱۱۹ و ۱۳۶
Charles Crenshaw: JFK. Verschwörung des Schweigens (Heyne 1992), S. 112, 119 und 136.
۲۹۲. در برلین شهردار وقت و صدراعظم آینده ویلی برانت ابراز کرد: «برای تمام انسان‌هایی که به صلحی عادلانه و به زندگی بهتری امید دارند، شعله‌ای خاموش شد. در این شامگاه جهان بسیار فقیرتر شده است.»
یودیت میشل: تصویر و سیاست آمریکای ویلی برانت از ۱۹۳۳ تا ۱۹۹۲ (وی اند آر یونیپرس ۲۰۱۰)، ص.۱۶۲
Judith Michel: Willy Brandts Amerikabild und -politik 1933 – 1992 (V & R unipress 2010), S. 162.
۲۹۳. با آنکه حتی در پرونده‌های جرائم مالی کوچک نیز بازجویی‌های اینچنینی طبق روال ضبط می‌شوند، قاتل ادعایی رئیس جمهور توسط پلیس دالاس به مدت دوازده ساعت بازجویی شد، بدون آنکه ماشین ضبط صدایی روشن باشد یا یک تندنویس گزارشی ثبت کند. این نه یک شلختگی ساده، بلکه سرپوش نهادن عامدانه بر اظهارات متهم بود.
جیم گریسون: چه کسی به جان اف کندی شلیک کرد؟ (گوستاو لوبه ۱۹۹۲)، ص.۳۸
Jim Garrison: Wer erschoss John F. Kennedy? (Gustav Lübbe 1992), S. 38.
۲۹۴. نتیجه‌ی آزمایش نیترات نشان داد که اوزوالد در 24 ساعت گذشته با هیچ سلاحی شلیک نکرده بود. بنابراین اوزوالد نمی‌توانست قاتل باشد. با این حال از سوی پلیس دالاس به عنوان قاتل احتمالی به رسانه‌ها معرفی شد، که در نتیجه بلافاصله یک پیش‌داوری به وجود آمد. همزمان اطلاعات مهم نتیجه‌ی منفی تست نیترات ده ماه تمام از رسانه‌ها مخفی نگاه داشته شد، تا آنکه بالاخره در گزارش کمیسیون وارن انتشار یافت.
جیم گریسون: چه کسی به جان اف کندی شلیک کرد؟ (گوستاو لوبه ۱۹۹۲)، ص.۱۲۷
Jim Garrison: Wer erschoss John F. Kennedy? (Gustav Lübbe 1992), S. 127.
۲۹۵. با این وجود بازرسان بعداً ادعا کردند که اوزوالد اندکی قبل از آن از طبقه‌ی پنجم ساختمان انبار کتاب رئیس جمهور را با تیر زده و بعد با زیرکی تمام چهار طبقه را پایین دویده، از دستگاه یک نوشیدنی گرفته و با آرامش به سرایدار ترولی و مأمور پلیس بیکر سلام کرده، و همه‌ی اینها در عرض تنها 90 ثانیه. سپس هم به سینما رفته و آنجا دستگیر شده است. این باورپذیر نیست. اوزوالد به احتمال بسیار زیاد در زمان قتل در محلی که تیراندازی از آنجا رخ داده حضور نداشته است.
چارلز کرنشاو: جی‌اف‌کی. توطئه‌ی سکوت (هاینه ۱۹۹۲)، ص.۷۲
Charles Crenshaw: JFK. Verschwörung des Schweigens (Heyne 1992), S. 72.
۲۹۶. تنها یکی از سه تیرانداز تراز اول توانست در مدت زمان تعیین شده‌ی شش ثانیه سه شلیک انجام دهد. ولی هیچ کدام نتوانست حتی یک بار سر بزرگ‌تر از معمول یا گردن عروسک هدف را مورد اصابت قرار دهد. اما این دقیقاً کاری است که اوزوالد ظاهراً دو بار موفق به انجامش شده است. باورپذیر نیست که اوزوالد از پس کاری برآمده باشد که تیراندازانی چیره دست از تکرارش ناتوان بودند.
تیر هیچ استادی به سر عروسک اصابت نکرد. اشپیگل، ۳ آوریل ۱۹۶۷
Kein Meister traf den Kopf der Puppe. Der Spiegel, 3. April 1967.
۲۹۷. در 24 نوامبر 1963، تنها چند ساعت پس از به قتل رسیدن اوزوالد، رئیس FBI، هوور اعلام کرد: «آنچه برای من در درجه‌ی اول اهمیت دارد این است که چیزی منتشر کنیم که با آن بتوان افکار عمومی را متقاعد کرد که اوزوالد قاتل واقعی است.» FBI از این خط مشی تعیین شده پیروی کرد و این‌گونه تاریخ‌نگاری قتل کندی را شکل داد. برای این سرویس مخفی داخلی قتل کندی مهمترین و در عین حال حساسترین پرونده در کل تاریخش است. عجیب نیست که FBI به جای دنبال کردن همه‌ی سرنخ‌ها بلافاصله خود را به داستان مجرم دیوانه‌ی تکرو محدود کرد؟
اندرو کیل: جی ادگار هوور. پدر جنگ سرد. چگونه وسواس وی نسبت به کمونیسم به لاپوشانی کمیسیون وارن و درگرفتن جنگ ویتنام منجر شد (انتشارات دانشگاهی آمریکا ۲۰۰۰)، ص. ۲۱۸
Andrew Kiel: J. Edgar Hoover. The Father of the Cold War. How His Obsession with Communism Led to the Warren Commission Coverup and Escalation of the Vietnam War (University Press of America 2000), S. 218.
۲۹۸. کمیسیون وارن در گزارش 880 صفحه‌ای خود مدعی شد: «هیچ مدرک معتبری وجود ندارد که کندی از روبرو مورد اصابت گلوله قرار گرفته باشد. گلوله‌هایی که کندی را به قتل رساندند به دست لی هاروی اوزوالد شلیک شده بودند.»
گزارش کمیسیون وارن. گزارش کمیسیون ریاست جمهوری در پرونده‌ی ترور رئیس جمهور جان اف کندی (انتشارات سن مارتین ۱۹۶۴)، ص.۱۹
The Warren Commission Report. Report of President’s Commission on the Assassination of President John F. Kennedy (St. Martin’s Press 1964), S. 19.
۲۹۹. کمیسیون چرچ هنگامی که در ۱۹۷۵ گزارش خود درباره‌ی عملیات‌های ترور را منتشر می‌کرد به انتقاد اعلام کرد: «هیچ کدام از اظهارات شاهدان و هیچ کدام از اسنادی که کمیسیون وارن استفاده کرد، به عملیات‌های ترور سیا اشاره‌ای نمی‌کردند.»
سنای ایالات متحده: گزارش نهایی کمیته‌ی منتخب بررسی عملیات‌های دولتی با تمرکز بر فعالیت‌های اطلاعاتی، جلد پنجم، ۱۹۷۶، ص.۵
US-Senate: Final Report of the Select Committee to study governmental Operations with respect to Intelligence Activities, Book V, 1976, S. 5.
۳۰۰. در گزارش منتشر شده در آن سال‌ها آمده است: «این کمیسیون معتقد است که رئیس جمهور جان اف کندی احتمالاً در نتیجه‌ی یک توطئه به قتل رسیده است. کمیسیون قادر به شناسایی تیرانداز دوم و ابعاد توطئه نیست.»
گزارش نهایی کمیته‌ی منتخب در مسأله‌ی ترورها. مجلس نمایندگان ایالات متحده. خلاصه‌ی یافته‌ها و توصیه‌ها، ۲ ژانویه ۱۹۷۹، ص.۳
Final Report of the Select Committeee on Assassinations. US House of Representatives. Summary of Findings and Recommendations, 2. Januar 1979, S. 3.
